donderdag 29 augustus 2013

Wat belangrijk lijkt blijkt later niet altijd belangrijk te zijn

Als je eenmaal begint met ontrommelen zul je na een tijd merken dat het echt een proces is waar je doorheen gaat. Spullen die je in eerste instantie helemaal niet weg wilt doen, vind je een paar maanden later geschikt om naar de kringloop te brengen, want jij doet er toch niets mee.

Zo dacht ik aan de circa 15 jassen die in mijn kast en aan de kapstok hangen en wist ik, dat ik er in de afgelopen twee jaar niet meer als zes heb gedragen. Stiekem weet je dat je er veel hebt waar je echt geen plezier meer aan beleeft. En toch laat je ze al die tijd hangen.

Totdat mijn oog viel op het boek 'Opgeruimd' en de vele enthousiaste reacties die ik op het internet las. Ik heb het direct gekocht. Het is een boek met heel veel organizing tips en foto's. Ergens halverwege dat boek ging bij mij de knop om. Door alle voorbeelden van hoe je je kasten kunt inrichten zag ik in, hoe onlogisch ik mijn spullen heb opgeborgen waardoor het alleen maar lastiger is om spullen te vinden, maar ook lastiger om het netjes te houden!

Ik ben meteen aan de slag gegaan in de woonkamer. Eerst heb ik opgeschreven wat we allemaal in de woonkamer doen: dineren, tv kijken, lezen, werken, administratie en gezellig met vrienden kletsen. Vervolgens heb ik bij al die activiteiten opgeschreven wat je daarbij nodig hebt. Toen ik daarna mijn kast in de woonkamer leeghaalde, zaten daar allemaal andere spullen in, waardoor er geen plaats was voor de spullen die ik nodig had in de woonkamer. Zo hoef je je foto-albums en mapjes vol met foto's echt niet persé in de woonkamer te bewaren. Ik kijk daar hooguit eens in de twee jaar een keer in. Die foto's heb ik nu in een grote kist in de slaapkamer bewaard. En actuele administratiemappen verhuisd naar de woonkamer. Daar heb ik een bakje bij gedaan met pennen, nietmachine, perforator etc. Nu kan ik in een keer alles uit de kast trekken om de administratie bij te houden. Perfect!

In ieder geval ben ik gemotiveerd om alle kamers op die manier opnieuw in te richten. En natuurlijk levert elke opruimronde minimaal een vuilniszak aan troep of niet gebruikte spullen op die je kunt wegdoen of doneren.

Nu hoeft het ontrommelen zich niet te beperken tot je huis. Nog niet lang geleden besloot ik al dat mijn Opel Astra verruild zou gaan worden voor een kleinere en zuinigere auto, maar nu ben ik zelfs met de gedachte aan het spelen om de auto niet meer te vervangen. Nu zal dat voor sommigen niet schokkend zijn, maar ik ben toch wel erg gesteld op de luxe van een auto. Ja heel eerlijk, ik ben een mooi-weer-fietser en vind het heerlijk om met de auto ergens naar toe te kunnen gaan en geen rekening te hoeven houden met de tijd of de spullen die je wilt meenemen. Een half jaar geleden zou ik op de vraag of ik ooit afstand zou willen doen van de auto, pertinent 'nee!' als antwoord hebben geroepen.

Het besluit is nog niet gevallen, maar ik overweeg het serieus. Geen auto bezitten zou mij zomaar 3000-4000 euro per jaar besparen. Wat een hoop geld is dat. Ik denk dan meteen aan weer een extra aflossing van de hypotheek. Maar goed, ik denk ook aan plensbuien en windkracht 8 terwijl ik 7 km. naar mijn werk fiets en dat ik dan als verzopen kat met zwarte mascara op mijn wangen binnen kom strompelen. En dan moet de werkdag nog beginnen. Dan klinkt een kleine, zuinige auto mij wel heel goed in de oren.

Ik ben er dus niet uit, maar je ziet hoe je je steeds meer ontdoet van alle zaken die niet belangrijk zijn voor het geluk in je leven, maar die eerst wel belangrijk lijken!